یک.
یک و نیم
دو .
دو و نیم.
دو و هفتاد و پنج
شد که بگم سههه
کامینگ سووون
داره از آسمون تمام سختی ها و آسونی ها میباره!
ای کاش که خوب بباره، با آهستگی. اصلا زندگی همینه (= به قول یک بزرگواری زندگی مثله یک پیانوست که دکمه های سفید مال شادی و دکمه های سیاه مال غم هاست اما وقتی میتونی آهنگ زیبایی بنوازی که هر دو رو با هم فشار بدهی!
اصلا چه چیزی میتونه جلوی اینهمه امید رو بگیره؟
چرا من نه؟ لطفا ببار (: رو سر من ببار (: من احتیاج دارم به اینکه این تجربه ها رو کسب کنم (: تا بتونم رشد کنم (= من باید رشد کنم (: ولی لطفا اگر حین بارش، رعد و برق شد حواست باشه بهم که از ترس راه رو گم نکنم (=
به امید اول خدا بعد خودت که میدونم با اینکه فاصله مون خیلی دورِ نزدیکه ولی یک هدف رو داریم، مرسی درونم(:
درباره این سایت